"Cmętarz Zwieżąt"

Tytuł: "CMĘTARZ ZWIEŻĄT"
Autor: Stephen King
Wydawca: Prószyński i S-ka
Data premiery: 12 maja 2009 r.
Ilość stron: 424
Okładka: miękka
Cena: 32 zł
ISBN: 978-83-7648-608-6

RECENZJA

„Zazwyczaj przeprowadzka to początek nowego życia, ale dla rodziny Creedów stała się początkiem ich końca. Mistrz horroru Stephen King zaprasza czytelników na wycieczkę do piekła i z powrotem!
Na świecie istnieją dobre i złe miejsca. Nowy dom rodziny Creedów w Ludlow był niewątpliwie dobrym miejscem - przytulną, przyjazną wiejską przystanią po zgiełku i chaosie Chicago. Cudowne otoczenie Nowej Anglii, łąki, las; idealna siedziba dla młodego lekarza, jego żony, dwójki dzieci i kota. Wspaniała praca, mili sąsiedzi - i droga, po której nieustannie przetaczają się ciężarówki. Droga i miejsce za domem, w lesie, pełne wzniesionych dziecięcymi rękami nagrobków, z napisem na bramie:
CMĘTARZ ZWIEŻĄT (cóż, nie wszystkie dzieci znają dobrze ortografię...).
Ci, którzy nie znają przeszłości, zwykle ją powtarzają... i nie chcą słuchać ostrzeżeń.”

Stephen King. Tyle wystarczy, by zachęcić potencjalnego odbiorcę do dalszego czytania. Chyba nie ma na świecie osoby, która nie słyszałaby o słynnym królu grozy. Człowieku, który zapracował na swoją sławę wydając aż 48 powieści. Całkiem niedawno czytałam artykuł, w którym Stephen King rozmyślał nad tym, jak powinno brzmieć pierwsze zdanie, by zachęcić do dalszego czytania. Myślę, że Waszą uwagę już mam, więc przejdę do rzeczy.

„Cmętarz zwieżąt” to moje pierwsze spotkanie z Kingiem. W tej książce czytelnik poznaje miłą rodzinę Creedów. Louis, lekarz, oraz jego żona Rachel wraz z dwójką dzieci – Ellie i Gage’m oraz kotem Churchem przeprowadzają się do domu stojącego w pobliżu miasteczka Ludlow. Szybko zapoznają się z sąsiadami – starszym mężczyzną o imieniu Jud i jego żoną Normą, która cierpi na artretyzm. Nowi sąsiedzi zostają bardzo ciepło przyjęci przez starych mieszkańców domu naprzeciwko. Jud zaprasza Louis’a na piwo i nawiązuje przyjacielską pogawędkę.
Na początku można odnieść wrażenie, że opisywana historia skazana jest na niepowodzenie w słynnym świecie horroru. Zdaje się być zwykłą obyczajówką, która nie zmrozi krwi w żyłach. Jedną z wielu, które pozostawiają po sobie niedosyt i rozczarowanie. Jednak po chwili czytelnik zdaje sobie sprawę, że coś jest nie tak. Wieczorem, leżąc samotnie w pokoju, czytając dzięki skąpemu naświetleniu lampki, zdaje sobie sprawę, że boi się spojrzeć w ciemną przestrzeń swoich własnych czterech ścian. W tekście kryje się coś niepokojącego. Dlatego gdy Jud ostrzega nowego sąsiada, że droga jest bardzo ruchliwa, a później prowadzi całą rodzinę na osobliwy cmentarz nakreślony pracą dziecięcych rąk, można odczuć wrażenie, że nagromadzona ilość szczegółowych informacji jest początkiem ogromnej tragedii. Każdy przejeżdżający samochód, czy samo wspomnienie o ścieżce prowadzącej na cmentarzysko powoduje gęsią skórkę i niespokojne przeczucie, że lada moment wydarzy się coś złego. Okazuje się, że w książce Kinga nawet niespodziewany trzask drzwi sprawia, że odbiorca podskakuje ze strachu, choć w jego domu panuje cisza. Gdy w sypialni rodziny Creedów jest ciemno, a bohaterowie zapadają w (prawie) błogi sen, czytelnik ma ochotę pozaświecać wszystkie światła i ukryć się pod kocem. Już po pierwszych stu stronach wiadomo, że królowi należy się szacunek, a rozpoczęta dopiero książka nie będzie ostatnią.
Szala strachu przelewa się w momencie, gdy pierwszego dnia roku akademickiego pewien student, Victor Pascow, zostaje śmiertelnie potrącony przez samochód i trafia w ręce doktora kampusu, czyli właśnie Louis’a. Po tym wydarzeniu pozostaje jedynie strach, histeryczny śmiech, postradanie zmysłów i nieme wołanie o pomoc. Ze świata grozy nie ma ucieczki, a silne szpony wytworzonej przez Kinga bestii trzymają aż do końca, do ostatniej strony.

Trzeba przyznać, że klimat utworzony na kartach tej powieści to istny majstersztyk. Wysoki poziom, klasa, budowane stopniowo napięcie i duszna, parna atmosfera, która wprawia czytelnika w przejęcie powodują, że setki dreszczy rozchodzą się po ciele jak zachłanne mrówki. Książka ożywa i porywa czytelnika synestezją smaków, zapachów i widoków. Kartki przelatują przez palce z szybkością błyskawicy. Chce się wiedzieć co będzie dalej.

Myślę, że „Cmętarz zwieżąt” będzie dobrym początkiem dla tych, którzy Stephena Kinga dopiero zamierzają poznać. Chociaż nie mam porównania z innymi dziełami autora, mogę z czystym sumieniem polecić tę jedną przeczytaną przeze mnie powieść, bo nie zawiodłam się na niej i wiem, że Wy też będziecie z niej zadowoleni.

A teraz trochę chwalenia…
Powyższa recenzja wygrała w konkursie na recenzję tygodnia wydawnictwa Prószyński i S-ka. Znajduje się tutaj do 18 września, kiedy zostanie wybrana kolejna zwycięska praca.

Książkę oceniam następująco: Okładka: 10/10 Szybkość czytania: 10/10 Bohaterowie: 9/10

I pamiętajcie – wszystko zależy od gustu.

P.S. Na podstawie tej książki powstał film, który zamierzam obejrzeć. Kto wie, może podzielę się z Wami swoimi spostrzeżeniami?... Ale nic nie obiecuję :)

Piszcie w komentarzach co sądzicie o „Cmętarzu Zwieżąt”.
A jeśli jeszcze nie czytaliście, piszcie opinie na temat recenzji.
Każdy głos jest mile widziany.


~ Agnes